کارآیی پایدار شبکه حمل و نقل عمومی با رویکرد تحلیل فراگیر داده‌ها (مورد پژوهی: خطوط اتوبوس رانی شهر و حومه اردبیل)

هدف مطالعه حاضر، سنجش و ارزیابی کارآیی خطوط اتوبوسرانی شهر اردبیل در کاربست با مدل تحلیل پوششی داده‌ها می‌باشد. در تحقیق کاربردی حاضر، شاخص‌های مطرح در کاربست مدل DEA در قالب عوامل ورودی (تعداد ایستگاه‌های اتوبوس، تعداد اتوبوس در نرخ رفت و برگشت، مسافت و طول هر خط اتوبوسرانی) و عامل خروجی (متوسط جابجایی در هر خط) قرار گرفته‌‌اند. همان‌طوری که از نتایج این پژوهش مشاهده می‌شود؛ خطوط شماره 1، 3، 12 و 23 با وزن‌های 1.000 در رتبه‌ اول سنجش کارآیی خطوط شهری و حومه ای، واقع شده‌اند. لذا خطوط اشاره شده، کاراترین خطوط شهری اردبیل در شرایط مقایسه نسبی بین خطوط شهری و حومه‌ای را دارا می‌باشند. در بین خطوط اتوبوسرانی شهری و حومه‌ای اردبیل، خط شماره 12 با 20 بار مرجع واقع‌شدن برای خطوط ناکارای اردبیل، الگوی غالب خطوط ناکارآ، ارزیابی شده است. لذا با توجه به درک مقادیر و ارزش‌های بدست آمده از پژوهش و ماهیت شاخص خروجی تحقیق (مبنی بر اینکه شاخص خروجی پژوهش (مسافران) با افزایش خود سبب بهبود کارایی خطوط می گردند)، می‌توان با تغییر و افزودن مسیر به طراحی جدیدی از خطوط برای تجهیز همه مناطق و بلوک اصلی شهر به فراگیری دسترسی شهرواندان به حمل و نقل عمومی پرداخت. در این راستا، از نظر پژوهشی، پیشنهاد می‌شود تحقیق پیمایشی در سطح شهر برای سنجش میزان رضایت ساکنین در دسترسی به خدمات یادشده صورت گیرد که دید شهروندان را نسبت به پخش و دسترسی به امکانات حمل و نقل عمومی (اتوبوس)، رصد نماید.